Begin deze week kreeg ik midden in de werkdag stevig privénieuws te verwerken. Het blijft hangen.
Toch merk ik dat ik me de voorbije week ook dankbaar heb gevoeld. Dankbaar omdat ik van jongs af aan heb geleerd om te blijven functioneren wat er ook gebeurt (dank aan mijn ouders!). Maar ook dankbaar dat ik soms tijd durf nemen voor mezelf. Dankbaar dat ik een fantastische vriend heb en er elke dag wel iemand is die oprecht geïnteresseerd vraagt hoe het met me gaat én dankbaar dat ik zelf steeds vaker de ruimte voel om daar eerlijk op te antwoorden, met of zonder uitleg.
Heb jij mensen rondom jou die oprecht geïnteresseerd zijn in je?
Durf jij jezelf zijn in je vriendenkring? In je werkomgeving?
Nee? Wil je daar verandering in brengen?
Neem gerust contact op, ik help je graag verder.
